Andrzej Guttfeld
Po raz pierwszy zetknąłem się z Jagielskim i malowanymi przez niego obrazami w 1995r. Zwrócił moją uwagę niezwykłą pracowitością i rzetelnością warsztatową. Pejzaż, będący inspiracją większości jego prac, przedstawiany w sposób bardzo subiektywny, pozbawi...
czytaj »
Janusz Trzebiatowski
Twórczość i działalność Wacława Jagielskiego śledzę z zainteresowaniem od blisko dziesięciu lat. Zaskakuje konsekwencją we wszystkich poczynaniach, a szczególnie w sferze sztuki.
Widzę trzy aspekty osobowości Jagielskiego.
Po pierwsze - rzetelne szkolen...
czytaj »
Jerzy Madeyski
Sztukę można dzielić na rozmaite sposoby, a każdy podział określa panujące poglądy na to, co w danym okresie najważniejsze, a mianowicie filozofię, zaś tym samym funkcję i formę sztuki.
W ciągu minionego stulecia systematyzowano ją zatem według prądów, j...
czytaj »
Andrzej Konieczny
Wacka Jagielskiego znam i lubię, bo trudno nie lubić otwartej, szczerej, góralskiej duszy, zaprawionej poczuciem humoru, skorej do żartów. Być może zatem najmniej nadaję się do pisania obiektywnej charakterystyki jego malarstwa. Świat na szczęście nie sk...
czytaj »
Ryszard Miłek
Malarstwo jeżeli rozwija się zgodnie z temperamentem i instynktem artysty, w sposób nie pozbawiony zahamowań poszerza granice swoich możliwości i jest tym czym jest w istocie – ciągłym poszukiwaniem, odkrywaniem tajemnicy, zmaganiem się z materią barwy, k...
czytaj »
Krzysztof Kuliś
Wacław Jagielski nie ukrywa swego zafascynowania malarstwem i postacią Van Gogha. jest nawet do niego fizycznie podobny, jednakże powody determinujące obu tych twórców do malowania są zupełnie odmienne.
Dla genialnego holenderskiego samouka malarstwo b...
czytaj »
Andrzej Guttfeld
Wacławowi Jagielskiemu malowanie sprawia przyjemność. Robi to z pasją, zaangażowaniem i przejęciem. Brakuje tylko wystawio-nego jak u dziecka języka, świadczącego o przeżywaniu dokonu-jącego się procesu twórczego. Takie w każdym razie sprawia wra-żenie, g...
czytaj »
- ...a łososie płyną pod prąd !
Coraz trudniej i coraz ciaśniej. Ciemność, mroczność, lepkość zachowań, słów, wszechogarniającej pajęczyny mamony. Niszczące każdą wolną sekundę ciszy radiowej, najdelikatniej mówiąc mało ambitne i nachalne reklamy często tandetnych towarów, czy wątpliwie...
czytaj »
- „Bo doli nie ma sieroto!”
Czasem wydaje mi się, że nie zawsze kieruję i dowodzę swymi myślami, bo te bywają chwilami tak samodzielne, że wydzierają mi z rąk cugle i mocno poganiając zaprzęg, pędzą w przestrzenie nowe, tajemne, przesączone zapachem świata tyleż abstrakcyjnego, co r...
czytaj »
-"Słuchaj pniu Ikar spada …"
Są pewne wydarzenia, mity, obrazy, które w sposób szczególny umiłowali sobie poeci, które urosły do rangi symbolu. Kultura antyku pozostawiła duchową spuściznę w postaci wiedzy, przekonań, wartości, symboli czy norm, których pomimo tylu zmian, jakie zaszł...
czytaj »